Μια ζωή αφιερωμένη στον αθλητισμό, όντας βασικό συστατικό του… DNA του, 43χρονου από την περασμένη Τετάρτη, Έλληνα πρωταθλητή. Σαν το «αίμα που κυλάει στις φλέβες» του ασταμάτητα με τον ίδιο ρυθμό, την ίδια ένταση, το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό από τότε που σε ηλικία 15 ετών ξεχώρισε με τη φανέλα του ΓΣ Γρεβενών μέχρι και τις άλλες 16 ομάδες της καριέρας του, σε Ελλάδα και εξωτερικό (Τζόια ντελ Κόλε, Ραβένα, Ναρμπόν). Ξεσηκώνοντας τον κόσμο στις εξέδρες είτε με τις «μαγικές» του πάσες, είτε απλά μαθαίνοντας «συρτάκι» τους Ναρμπονέζους, ανοίγοντας μία μελλοντική «πόρτα» αλά… γαλλικά και για άλλους Έλληνες αθλητές.
Κέρδισε… κούπες και σεβασμό!
Πιο πολύ όμως και από τους συνολικά 10 εγχώριους τίτλους με τα 5 πρωτάθλημα (1998, 1999, 2000 με Ολυμπιακό και 2004, 2006 με Παναθηναϊκό), τα 5 κύπελλα 1998, 1999 με Ολυμπιακό 2003 με ΑΕ Νίκαια 2008 και 2010 με Παναθηναϊκό) ή τα 3 ευρωπαϊκά φάιναλ φορ 2η θέση στο CEV Cup (2009, ΟΑΚΑ) 3η θέση στο Top Teams Cup (2006 Μαγιόρκα), 4η θέση στο CEV Cup (2004, Μόντενα), το σημαντικότερο που έχει «κερδίσει» όλα αυτά τα χρόνια με το ήθος, τη συνέπεια και το πάθος για την διάκριση είναι ο σεβασμός και η εκτίμηση των άλλων.
«Σοφός», «φιλόσοφος κ.α», είναι κάποια από τα «παρατσούκλια» που είχε στη Ραβένα ο πρώην διεθνής άσος και πρώην μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Αθλητών (EU Athletes), που ασφαλώς δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι αχάριστος και αγνώμων. Παραδέχεται πως έχει κερδίσει πολλά από το βόλεϊ και τώρα ως καλός πασαδόρος ετοιμάζεται να τα «μοιραστεί» για το κοινό καλό προσφέροντας από ένα άλλο πόστο στο άθλημα, στους αθλητές και στον πειραϊκό σύλλογο. Αντιμετωπίζοντας στα… ίσα μια ακόμη πρόκληση της καριέρας του την οποία ονειρεύεται να στέψει με μία «αγαπημένη» του λέξη από «Ε». Επιτυχία…
Πως αποφάσισες να περάσεις από το τάραφλεξ στον… πάγκο;
Έπειτα από 30 χρόνια στους αγωνιστικούς χώρους με πάνω από 1000 ματς και τόσες μεγάλες επιτυχίες θεωρώ πως ήρθε η ώρα να κάνω το επόμενο βήμα. Για τη δική μας γενιά, που έζησε και δούλεψε με τους καλύτερους προπονητές, νομίζω ότι έφτασε η στιγμή να αναλάβει την τύχη του αθλήματος από προπονητικής πλευράς στα χέρια της. Μου άνοιξε ένα… παράθυρο ευκαιρίας μέσα από τον Εθνικό Πειραιά, τον οποίο έζησα και ως παίκτης και είδα ότι είναι πολύ οργανωμένο σωματείο. Με έναν πρόεδρο καταπληκτικό, συνεπέστατο σε όλες τις υποχρεώσεις του και νομίζω ότι είναι καλή αρχή για μένα να ξεκινήσω μια νέα καριέρα.
Αισθάνεσαι ότι έχεις χρέος να συνεχίσεις να προσφέρεις στο άθλημα και γιατί;
Από το βόλεϊ έχω πάρει πολλά πράγματα και νομίζω πως ήρθε η ώρα να ανταποδώσω. Ακόμη και ως πρόεδρος του ΠΑ.Σ.Α.Π. νομίζω πως πρόσφερα ό,τι καλύτερο μπορούσα και πλέον θα προσφέρω από ένα άλλο πόστο, αυτό του προπονητή, ώστε να μεταδώσω τις πλούσιες εμπειρίες που απέκτησα όλα αυτά τα χρόνια στους νεότερους αθλητές και γενικότερα στο ελληνικό βόλεϊ, για να καταφέρει να ορθοποδήσει πάλι και να ζήσουμε στιγμές του ένδοξου παρελθόντος.
Πόσο εύκολο είναι το να ξαναδούμε ανάλογες όμορφες μέρες με τις παλιότερες στο σημερινό ελληνικό πρωτάθλημα και μάλιστα εν μέσω κρίσης;
Δεν είναι εύκολο, αλλά βλέπουμε να γίνονται κάποιες ευοίωνες κινήσεις… Βλέπουμε ομάδες να προσπαθούν να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο, να προχωράνε στην απόκτηση σπουδαίων αθλητών, να επιστρέφουν και πάλι στη χώρα μας μεγάλα ονόματα, παίκτες εγνωσμένης αξίας και να επενδύουν στις ελληνικές ομάδες.
Στον Εθνικό, θέλουμε να δούμε την ομάδα να αγωνίζεται κάποια στιγμή στα «σαλόνια» της Volleylegaue και πάνω σε αυτό το στόχο θα πρέπει να δουλέψουμε. Τόσα χρόνια πρωταθλητής στα γήπεδα, έχω μάθει να πρωταγωνιστώ και το ίδιο θέλω να κάνω και ως προπονητής από το πόστο μου. Η πορεία θα δείξει αν θα καταφέρω να έχω την ίδια εξέλιξη που είχα ως παίκτης. Ξεκινάω σίγουρα με όρεξη και πολλά όνειρα αυτή τη νέα πρόκληση της καριέρας μου.
Έχουμε δει πολλούς έμπειρους προπονητές να «μην κάνουν Χριστούγεννα» και γενικά να αισθάνονται τον πάγκο, ως… ηλεκτρική καρέκλα. Σε φοβίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Δεν ξεκινάω πουθενά και ποτέ κάτι με την ιδέα ότι θα είμαι «αιώνιος». Ξέρω πολλούς προπονητές που ξεκίνησαν με μια τέτοια λογική και δεν πρόλαβαν να κάνουν… παρέλαση. Οπότε έχω αυτό στο μυαλό μου, ξέρω πως θα είναι πολύ δύσκολα, γιατί η δουλειά του προπονητή σε όλα τα αθλήματα και σε όλο τον κόσμο είναι από τη φύση της πολύ σκληρή. Έχει πολλούς παράμετρους που πρέπει να συνυπολογίσει κανείς. Πρέπει να είναι καλός στην τεχνική, στην τακτική, στην ψυχολογία, στην επικοινωνία και στη μετάδοση όσων θέλει να περάσει. Παράλληλα πρέπει να είναι δίκαιος, να κάνει σωστές επιλογές παικτών, να ξέρει να φέρνεται σωστά στους παίκτες του και ανάλογα με την προσωπικότητά τους, γενικά είναι… πολυπαραγοντικό και πολύ σπάνια ακούμε για κάποιους προπονητές να τους πλέκουν το εγκώμιο. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα… Άρα δεν ξεκινάω έχοντας στο κεφάλι μου πως θα είμαι μόνιμος στον πάγκο. Από κει και πέρα όμως είναι στο χέρι μου πως θα ενημερωθώ, πως θα δουλέψω πως θα εξελιχθώ, ώστε να γίνομαι βήμα βήμα καλύτερος.
Εθισμένος στις επιτυχίες!
Λέγοντας για καριέρα ποιες θα έλεγες πως ήταν οι μεγαλύτερες στιγμές του πρωταθλητή Σάκη Ψάρρα;
Δύο μεγάλες στιγμές που με «σημάδεψαν» ήταν τη διετία 2003 -2004, όπου μετά τον άθλο και την ιστορική κατάκτηση του Κυπέλλου με τη Νίκαια, ακολούθησε ο τίτλος του Παναθηναϊκού στον «Τάφο Του Ινδού». Δύο συγκλονιστικές στιγμές της καριέρας μου, όπως και το γεγονός ότι κατάφερα να αγωνιστώ στο εξωτερικό δυόμισι χρόνια στο εξωτερικό. Για μένα η σεζόν σε Ιταλία και Γαλλία, αποτελούν μία τεράστια παρακαταθήκη για το μέλλον, καθώς πάνω στο ιταλικό μοντέλο προπόνησης και οργάνωσης θα στηριχθώ στη νέα μου δουλειά.
Η… κληρονομιά και η επόμενη μέρα στον ΠΑ.Σ.Α.Π.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του «προέδρου» Σάκη Ψάρρα;
Ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι από το 2009 καταφέραμε να μπούμε και να παραμείνουμε στη συνείδηση όλου του αθλητικού κόσμου. Προσπαθήσαμε και νομίζω πετύχαμε κάποια πράγματα, που είχαν πάντα ως γνώμονα το καλό του αθλήματος, είχαμε τις περισσότερες φορές ενωτικό ρόλο, αλλά όταν χρειάστηκε δεν αποφύγαμε και τις συγκρούσεις. Ουδέποτε λειτουργήσαμε για το προσωπικό μας συμφέρον, αλλά δουλέψαμε μόνο για το καλό του αθλήματος, αφού ζώντας σε ένα περιβάλλον όπως είναι το βόλεϊ, ξέρουμε πως πρέπει να είναι καλά δομημένο για να μπορέσουμε και εμείς ως αθλητές να υπάρχουμε. Είμαι πολύ ευτυχής και χαρούμενος για όλα αυτά που πετύχαμε ως ΠΑ.Σ.Α.Π. και νομίζω ότι έκλεισε ένας σημαντικός κύκλος για μένα με τον τρόπο ακριβώς που άνοιξε. Το 2009 είχα μιλήσει για πρώτη φορά για αδειοδότηση και κλείνω ως πρόεδρος με την αδειοδότηση και είμαι ευτυχής, γιατί το όραμα που θέτει κανείς πρέπει στο τέλος να το δει να υλοποιείται.
Ο ΠΑ.Σ.Α.Π. είναι δομημένος τόσο καλά, ώστε και απόντος εμού θα συνεχίσει να υπάρχει και να αγωνίζεται για το άθλημα και τους αθλητές και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Βασίλη Μηνούδη, που ήταν δίπλα μου και είχε πολύτιμη συνεισφορά στο έργο του Συνδέσμου.
Ποια είναι τα σενάρια της διαδοχής; Έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης σου;
Όσον αφορά στη διαδοχή, θα παραμείνω μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου στα καθήκοντά μου για να δω πως θα λειτουργήσει το σύστημα της αδειοδότησης και κατά κάποιο τρόπο να το εγγυηθώ και μετέπειτα θα προχωρήσουμε στην αντικατάστασή μου όπως είναι φυσικό από κάποιον αντιπρόεδρο… Δεν δίνω “δαχτυλίδια”! Το ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος θα το αποφασίσει το ΔΣ του Συνδέσμου, γιατί για να ανταποκριθείς σωστά στα προεδρικά καθήκοντα χρειάζεται πολύ διάθεση, αφοσίωση και… τρέξιμο.
Πηγή: ΠΑΣΑΠ
       
|
.jpg){kind=logo}
