Το Σάββατο 16 Ιουνίου θα τιμηθεί από τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο στην εκδήλωση των 130 χρόνων από την ίδρυση του Μεσσηνιακού που θα γίνει στην Καλαμάτα και θα βραβευτούν μεγάλες προσωπικότητες του συλλόγου.
Μόλις έφτασε στην Ελλάδα παραχώρησε στο volleylegue.gr μία συγκινητική συνέντευξη για αυτά που έζησε και για την σημασία του ταξιδιου του στην Ελλάδα:
Τρεις μήνες πριν μπει στα 83 του χρόνια ο Γιέρζι Βελτζ έκανε πραγματικότητα τη μεγάλη του επιθυμία να έρθει για μία ακόμα φορά στην Ελλάδα. Συνοδευόμενος από την αγαπημένη του σύζυγο Ντανούτα και τον μεγάλο του υιο Γιάρεκ ο σπουδαίος Πολωνός προπονητής που αναμόρφωσε το ελληνικό βόλεϊ έφτασε το μεσημέρι της Τετάρτης 13 Ιουνίου στην Καλαμάτα.
Ταξίδεψε σαν... έφηβος
Τα χρόνια έχουν περάσει και λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας χρειάζεται βοήθεια ακόμα για να κάνει μερικά μέτρα μέσα στο σπίτι. Όταν όμως του τηλεφωνησαν από την Καλαμάτα και τον προσκάλεσαν έγινε και πάλι έφηβος. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να λείψει από την πανηγυρική εκδήλωση για τα 130 χρόνια από την ίδρυση του θρυλικού συλλόγου της Μεσσηνίας.
«Δε μπορώ να περπατήσω μόνος ούτε 10 μέτρα αλλά η σκέψη ότι θα ξαναερχόμουν στην Ελλάδα με έκανε να ταξιδέψω 16 ώρες σαν έφηβος», μας είπε με το γνωστό του χιούμορ.
«Αθήνα - Καλαμάτα μία μέρα»
Πρόσχαρος και επικοινωνιακός ο Βελτζ θυμήθηκε τα 12 χρόνια που βρέθηκε στην Ελλάδα και συγκρίνει το σήμερα με το τότε, όταν το βόλεϊ παίζονταν στα τσιμέντα και το ταξίδι Αθήνα – Καλαμάτα διαρκούσε μία μέρα:
«Τότε κάναμε 6-7 ώρες το ταξίδι Αθήνα – Καλαμάτα ενώ τώρα ήρθαμε σε δύο ώρες. Φοβερός ο νέος δρόμος. Δεν το πίστευα. Η Ελλάδα έχει κάνει μεγάλη πρόοδο. Θυμάμαι στην αρχή που ήρθα το βόλεϊ ήταν πολύ πίσω. Ο κόσμος όμως με άκουγε. Τα νέα παιδιά άκουγαν. Δίψαγαν για μάθηση και διάκριση και κάναμε όλα αυτά που κάναμε. Η Εθνική που φτιάξαμε ήταν η Εθνική που πήρε το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό της Γάνδης. Επίσης πήραμε τα δύο μετάλλια στους Μεσογειακούς του 1979 και του 1983. Θυμάμαι πως επέμεινα σε κάποιους παίκτες που λίγοι πίστευαν όπως ο Μουστακίδης, ο Καζάζης, ο Τεντζέρης αλλά και όλα τα άλλα παιδιά. Όλα τα ζούσαν για πρώτη φορά οι Ελληνες. Χαίρομαι που βοήθησε και εγώ για να γνωρίσουν το βόλεϊ».
«Με φωνάζουν Έλληνα»
Ο Βέλτζ συγκινείται και μιλάμε με τα πιο ζεστά λόγια για την Ελλάδα...
«Πήρα πολλά από την Ελλάδα και τους Ελληνες και κυρίως την αγάπη τους και την ζεστασιά τους που δεν την βρίσκεις πουθενά στον κόσμο. Είχαμε και δύσκολες στιγμές και ωραίες στιγμές. Κοπιάσαμε μαζί, βαδίσαμε σε νέα μονοπάτια αλλά χαίρομαι όταν βλέπω την Ελλάδα να προοδεύει όχι μόνο στο βόλεϊ αλλά σε όλα ατα επίπεδα. Η γυναίκα μου και οι φίλοι μου με φωνάζουν "Ελληνα"».
«Εκπληξη ο Μεσσηνιακός»
Για έξι χρόνια ο Βέλτζ ήταν προπονητής των εθνικών ομάδων ανδρών και εφήβων, τρία χρόνια ήταν στους άνδρες του Παναθηναϊκού, δύο στις γυναίκες του Παναθηναϊκού και έναν στους άνδρες του Μεσσηνιακού τη σεζόν 1986-87.
«Η πρόταση του Μεσσηνιακού ήταν μία μεγάλη έκπληξη για μένα και για όλο το βόλεϊ. Οι άνθρωποι εδώ ήθελαν να πετύχουν και να ζήσουν αυτή τη μεγάλη εμπειρία της Α΄Εθνικής. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που λάτρευαν το βόλεϊ και ακόμα και σήμερα είναι υπερήφανοι για εκείνη την ομάδα. Για αυτό χαίρομαι που είμαι εδώ. Ο πρόεδρος Κουτέλας και αργότερα ο Μιχαλόπουλος μου πήραν ότι ζήτησα. Ο Μιχαλόπουλος ξόδεψε 2εκ. δραχμές. Αλλα και άλλοι άνθρωποι όπως ο Παπαμικρούλης με βοήθησαν πολύ. Στον Β΄γύρο εκείνου του πρωταθλήματος είχαμε χάσει δύσκολα μόνο από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Άρη».
«Κάπου, κάποτε θα ανταμώσουμε»
Με τον Βελτζ στο τιμόνι η ανδρική ομάδα του Παναθηναϊκού έφτασε στην 3η θέση του κυπέλλου κυπελλούχων το 1989 που ήταν μεγάλος άθλος. Με τις γυναίκες του Παναθηναϊκού την πρώτη σεζόν έχασε ένα σετ και την δεύτερη είχε μόνο μία ήττα 3-1. Την ώρα που ο Βελτζ έφτανε στην Αθήνα γίνονταν η κηδεία του Παύλου Γιαννακόπουλου για τον οποίο είπε:
«Ο Γιαννακόπουλος αγαπούσε πολύ τον Παναθηναϊκό. Αγαπούσε τον αθλητισμό και έδωσε πολλά. Στεναχωρήθηκα για τον θάνατο του αλλά κάπου θα ανταμώσουμε. Κάποιος θα πάει νωρίτερα και κάποιος πιο αργά. Αυτά που μένουν πίσω είναι τα έργα μας. Ο Γιαννακόπουλος ήταν καλός άνθρωπος. Δεν κρύβω πως μερικές φορές στεναχωριόμουν που έδινε όλη του την ενέργεια και πολλά χρήματα στο μπάσκετ. Αν είχε ασχοληθεί το ίδιο και στο βόλεϊ και είχε δώσει το ένα τρίτο των χρημάτων που έδωσε στο μπάκσετ, ο Παναθηναϊκός θα ήταν μόνιμος πρωταθλητής Ευρώπης και θα είχε και μεγαλύτερη προβολή σε χώρες που το βόλεϊ είναι πολύ ψηλά όπως Πολωνία και Ρωσία».
«Το μεγάλο μου λάθος»
Ο Βέλτζ έζησε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του στην Ελλάδα αλλά όπως εξομολογείται έκανε ένα μεγάλο λάθος. Ποιο είναι αυτό;
«Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν πως ενώ η Ελλάδα μου πρόσφερε ελληνική υπηκοότητα εγώ δεν το πήρα ποτέ ζεστά, πέρασε ο καιρός και δεν έγινε τίποτα. Το έχω μετανιώσει πολύ. Είμαι λίγη ώρα πάλι στην Ελλάδα και γεμίζω ζωή. Φοβερό κλίμα, ωραίοι άνθρωποι, πολλές ωραίες αναμνήσεις. Εζησα τα καλύτερα χρόνια μου στην Ελλάδα. Όταν ήρθα ξεκινήσαμε το βόλεϊ από το μηδέν. Ακόμα και σήμερα όταν ακούω μία επιτυχία ελληνικής ομάδας πανηγυρίζω σα μικρό παιδί γιατί αισθάνομαι πως έχω κι εγώ μια μικρή προφορά».
«Σας ευχαριστώ όλους για όλα»
Ο Βέλτζ στις 3 Σεπτεμβρίου 2018 κλείνει τα 83 του χρόνια. Εχει δύο γιούς. Τον 64χρονο Βόιτσεκ και τον 60χρονο Γιάρεκ που ζει μόνιμα στο Τορόντο και ταξίδεψε Βαρσόβια – Αθήνα – Καλαμάτα για να βοηθήσει τον αγαπημένο του πατέρα να πραγματοποιήσει το όνειρο του να πατήσει και πάλι το πόδι του στην Ελλάδα. «Μένω στο Λουμπλίν που είναι 170 χιλιόμετρα από την Βαρσοβία και ακόμα ο δρόμος είναι πολύ άσχημος. Με το αυτοκίμητο κάνω 4 ώρες ταξίδι σχεδόν κάθε μέρα για να κάνω ιατρικές εξετάσεις. Θα μείνω Καλαμάτα μέχρι την Κυριακή και μετά θα μείνω για λίγο Αθήνα για να δω αγαπημένους φίλους. Αυτό το ταξίδι θα μου δώσει δύναμη και ζωή για να συνεχίσω να σκέπτομαι τις πιο ωραίες στιγμές που πέρασα στην Ελλάδα. Σας ευχαριστώ όλους για όλα».
Κώστας Ασημακόπουλος
Λεζάντα: Ο Γιέρζι Βελτζ δεξιά με την σύζυγο του Νταούντα και τον υιο του Γιάρεκ.
*Όλα τα θέματα και οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο volleyleague.gr είναι ελεύθερα προς αναδημοσίευση.
.jpg){kind=logo}
